RTL 4 zendt donderdagavond om 20.30 uur het meeslepende tsunamidrama The Impossible (2012) uit. De film is op Film1 al meerdere keren te zien geweest, maar bereikt nu de ‘vaste’ televisie.
Op zijn tijd hou ik er wel van om met een brok in m’n keel voor de buis te zitten. Titanic en The Pursuit of Happyness weten bij mij altijd de waterwerken aan de gang te zetten. Hachi: A Dog’s Tale durf ik niet eens te kijken, omdat ik dan weet dat ik de volgende dag te dealen heb met opgezwollen jankwallen.
The Impossible is ook zo’n film die velen – mij, tenminste – aan het snotteren brengt. Al helemaal omdat het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. Op zich hoeft dat nog niet eens de grootste reden te zijn, want ik ben ook al om bij het paard dat in drijfzand zakt in de fantasy The NeverEnding Story. Emotioneel wrak, I know.
Actrice Naomi Watts speelt de Engelse arts Maria Bennett, die met haar man Henry (Ewan McGrecor) en hun drie zoons middenin de vernietigende tsunami van 2004 belandt. Wat begint als een dromerige kerstvakantie in Thailand, eindigt in een regelrechte ramp. Het gezin wordt door de woeste vloedgolf in tweeën gesplitst: María zwaar gewond met haar zoon Lucas, en ver van hen vandaan Henry met de zoontjes Thomas en Simon. Een benauwende zoektocht volgt en ze lijken elkaar in de Thaise chaos nooit meer te kunnen vinden. Of gebeurt het onmogelijke?
Naomi heeft weken in het wilde water moeten ijsberen, wat een flinke fysieke uitdaging moet zijn geweest. Ik vind haar acteerwerk in de film fenomenaal, maar een Oscar ging haar helaas aan de neus voorbij. The Impossible is gebaseerd op het dramatische verhaal van de latina María Belón en haar gezin. Kritiekpunt op de casting van Naomi als filmpersonificatie van María is dat ze wel erg blank is, net als de rest van de hoofdpersonages. Maar goed, dat doet het verhaal van dit gezin geen minder eer aan.
María is nauw betrokken geweest bij het maken van de film en was zelfs op de plek waar haar nachtmerrie werkelijkheid werd. “De belangrijkste reden waarom ik deze film wilde is om mensen te laten zien wat je van zo’n vreselijke gebeurtenis kan opsteken”, vertelde María aan Het Laatste Nieuws. “Het komt terug tot leven wanneer je terugblikt op deze ervaringen.” Ook heeft María een sterke band opgebouwd met Naomi. “Ik heb nog geen Spaans of Amerikaans woord gevonden om te beschrijven hoe goed ze het heeft gedaan. (…) Ze is niet alleen de personificatie van Maria, maar van álle moeders.”
Mijn advies voor donderdagavond: maak je ogen vast mascaravrij, zet de tissues klaar voor gebruik en geniet vooral van deze waanzinnig mooie film.
Door: Faye Heijnis
Geef een reactie