1
okt
Wat is er fijner op zaterdagmiddag dan onderuithangen in de bioscoop om daar te genieten van een filmpje? Afgelopen zaterdag heb ik weer eens ouderwets genoten van een filmpje met een lekker bakje popcorn in mijn handen. Zeg nu zelf; wat is een goede film zonder popcorn? De allernieuwste film van Denis Villeneuve genaamd Prisoners draait nog niet zo lang in de Nederlandse bioscopen en is met sterren als Hugh Hackman en Jake Gyllenhaal een echte must-see! De 146 minuten durende film neemt je mee naar een klein Amerikaans stadje waar een nachtmerrie voor iedere ouder plaats gaat vinden.
Op Thanksgiving verdwijnen de dochters van Keller (Hugh Hackman) en Grace Dover en Franklin en Nancy Birch. Al heel snel slaat logischerwijs de paniek toe. Echter is er maar een aanwijzing op de verdwijning van de meisjes en dat is een oude camper die in de straat heeft gestaan. De eigenaar van deze camper is de vreemde Alex Jones. Jones leeft in zijn eigen, kinderlijke wereld en een concreet bewijs om hem vast te houden is er niet.
Het onderzoek dat wordt geleid door rechercheur Loki (Jake Gyllenhaal) is een mysterie waarbij Keller overtuigd is van de schuld van Alex Jones. Ondertussen richt Keller zijn frustraties en woede op Jones. Het gezin Dover begint behoorlijk uit elkaar te vallen (Grace vergrijpt zich aan de slaappillen en zoonlief fungeert als oppas voor zijn moeder) terwijl het gezin Birch hoopt en gelooft in de terugkomst van hun dochter.
Vader Keller zorgt er hoogstpersoonlijk voor dat zijn eigen ‘hoofdverdachte’ Jones vast zit en hij is vastberaden de waarheid boven water te krijgen. Deze waarheid blijkt aan het eind van de film heel anders te zijn dan je aanvankelijk denkt.
Op dit moment vallen de verschillende verhaallijnen op zijn plaats. Welke plaats? Dat moet je natuurlijk zelf even gaan bekijken. Het valt mij op dat Villeneuve het verdriet en de machteloosheid gedurende dit soort hopeloze situaties heel goed weet vast te leggen. Als kijker kun je begrip opbrengen voor de soms zeer gewelddadige acties van Keller Dover en vraagt je op het zelfde moment af hoe enorm ver een mens kan gaan in zijn wanhoop.
Prisoners is absoluut een film met een moraal en de ‘het zal je maar gebeuren’ factor. De hoofdrolspelers zijn beiden uitermate goed gecast en je kunt niet anders dan sympathie opbrengen voor de heren Hackman en Gyllenhaal. Pijn, verdriet en machteloosheid staan centraal in Prisoners. Een meeslepend verhaal waarbij je maar op een ding hoopt: een goede afloop…
Geef een reactie