5
apr
Kelly Clarkson werd bekend door het eerste seizoen van American Idol. Ze won in de finale van het eerste seizoen en wordt daardoor liefkozend The Original American Idol genoemd. In 2002 kwam haar debuutsingle A Moment Like This uit en werd de bestverkochte single van dat jaar. Het nummer steeg naar nummer één op de Billboardhitlijst, maar daar bleef het niet bij voor Kelly. Haar debuutalbum Thankful kreeg twee keer de platinumstatus en Miss Independent werd een wereldwijde hit, die ook zorgde voor haar eerste Grammy-nominatie.
Sinds 2009 heeft Kelly geen album meer op nummer één weten te krijgen. Haar laatste album, Wrapped Up In Red, was een kerstalbum en deed het goed, maar niet goed genoeg voor een eerste plek op de Billboard top 200. Piece by Piece steeg echter onmiddellijk naar de eerste plek op die hitlijst, het werd haar derde nummer één album.
De albumopener, Heartbeat Song, is een uptempo popliedje met dance-elementen. Het refrein is een standaard pop-refrein, zoals we er zoveel kennen. De coupletten hebben wat meer inhoud, maar vooralsnog niet dé hit waar we op hoopten. Het nummer bleef hangen op nummer 34 op de hitlijsten. Invincible lijkt dezelfde context te hebben als Katy Perry’s Roar, over sterker worden na veel te hebben meegemaakt. Toch geeft Kelly haar eigen draai aan het nummer. De teksten gaan snel, waardoor het nummer niet gaat vervelen. Het refrein is erg Disney-achtig, maar past goed bij Kelly’s stem. Someone is de eerste ballad van Piece by Piece en door Kelly’s vocals heeft het nummer een hoog kippenvelgehalte. Het nummer gaat over liefdesverdriet en alles voor iemand over hebben. Toch bestaat het nummer niet alleen uit Kelly’s prachtige vocals en een minimalistische beat, het nummer heeft ook een aantal catchy lyrics. “More traffic than East L.A., but I drove in anyway, my common sense on a holiday”, bijvoorbeeld. Take You High is meer een dance-nummer dan een popliedje. Het refrein is zo elektronisch bewerkt dat het onverstaanbaar is wat er eigenlijk gezongen wordt. Het is Kelly’s poging om iets moderns te maken, maar soms is het beter bij je eigen stijl te blijven. Kelly had er beter nog een powerballad in kunnen gooien, dan dit dance-achtige nummer.
Piece by Piece is geschreven door Kelly zelf en dat is te horen. Haar stem past goed bij het liedje, ze vullen elkaar zelfs aan. Dit nummer is waarom we ooit van Kelly zijn gaan houden. Een liedje over liefdesverdriet, waar ze om bekend staat, met een verstopte uithaal bijna aan het einde van het nummer. Run Run Run is een duet met John Legend en dan is het al snel goed. Daarnaast is Run Run Run ook gewoon een heel goed nummer. In het refrein sneeuwt Kelly John een beetje onder met haar powerstem. Maar John komt daarna terug in het couplet met zijn geweldige stem en damt Kelly een beetje in voor het volgende refrein. I Had A Dream is een beetje het anthem van een generatie. Een powerballad geschreven door Kelly zelf. Het nummer heeft een hoog idealistisch gehalte en doet wederom een beetje Roar-achtig aan. Daardoor hoort het dus wel op het album Piece by Piece thuis.
Let Your Tears Fall is een popliedje zoals we van Kelly Clarkson gewend zijn. Het nummer heeft een duidelijk opbouw en is daardoor wel een beetje een standaard nummer, niet erg verrassend. Tightrope is wederom een liedje over liefdesverdriet. Het is een minimalistisch nummer met slechts een piano op de achtergrond en Kelly’s vocals. Het is een mooi liedje en past bij het album, waar de ballads duidelijk overheersen. Zodra Kelly echter echt begint te zingen, wordt het nummer onmiddellijk weer interessant. Een liefdesliedje is een fijne afwisseling na alle verdrietige nummers die Piece by Piece toch wel overheersen. War Paint is een liefdesliedje met een vechtlustige achtergrond. De beat die in veel nummer op Piece by Piece terugkomt, is ook in dit nummer weer te vinden. Het nummer gaat van liefdesliedje naar liefdesverdrietliedje en laat de luisteraar toch achter met een overheersend somber gevoel.
Dance With Me lijkt bedoeld als een soort club-anthem van het album, maar de tekst lijkt eerder een smeekbede voor wat aandacht. Alweer een soort liefdesverdrietliedje met een beat eronder. Kelly’s stem komt niet naar voren zoals in andere nummers wel gebeurd. Beetje jammer, de samenstelling van de nummers blijft telkens ook een beetje hetzelfde. Een soort minimalistisch geluid, maar het gaat wel snel vervelen. Nostalgic heeft een beetje een rockachtige vibe. Kelly zingt in dit nummer wat rauwer dan in de andere nummers. Deze kant van haar past goed bij haar stem, helaas wat minder bij het album. Het nummer doet denken aan eerdere nummers van Kelly, zoals Since You’ve Been Gone. Het nummer Good Goes The Bye lijkt qua tekst nogal op een kinderliedje. Teksten zoals Down Go The Tears en Drip Goes The Sink, doen nogal kinderachtig aan en het valt dan ook niet echt serieus te nemen dat dit over een zwaar liefdesverhaal gaat. Ook is het nummer niet echt spannend en blijft het slechts bij wachten op de Kelly Clarkson-uithaal. Maar helaas eindigt het nummer alleen in “goodbye” en blijft dé uithaal uit.
Kelly slaat met dit album de spijker niet echt op z’n kop. De uithalen die we van haar gewend zijn blijven uit en ook de liedjes die qua stemhoogte bijna niemand haalt, zijn amper te vinden op het album. Veel standaard popliedjes over liefde en liefdesverdriet en veel elektronisch geluid. Sommige liedjes doen het wellicht goed op de radio, maar van het dance-genre kan Kelly voortaan beter afblijven. Het past niet echt bij haar stem en ook niet echt bij haar stijl. Daarnaast zingt Kelly op dit album voornamelijk in de laagste regionen die haar stem kan behalen, terwijl we haar veel liever poweruithalen en hoge nummertjes horen zingen. Het nummer Run Run Run met John Legend doet echter wel wat voor ons en wij voorspellen dan ook een hit met dat nummer. Daarnaast vinden wij Invincible, geschreven door Sia, wel een geweldige powerballad en ook passend bij Kelly’s stem. Maar over het algemeen genomen had het album veel meer Kelly’s signature stijl kunnen weergeven dan het nu gedaan heeft. Na dit album heeft Kelly besloten zich bezig te gaan houden met country-muziek en dit was dus voorlopig haar laatste popplaat.
Wat vind jij van Piece by Piece?
Door: Mitzi Pepers
Geef een reactie