30
mrt
Na dé hit All About That Bass, was de vraag of Meghan Trainor een beetje zou blijven hangen als artieste. Hoewel ze in de muziekwereld al bekend was, vanwege de countryliedjes die ze voor een aantal artiesten schreef, had ze zelf nog niets opgenomen. Ze is met All About That Bass zelfs bij Beyoncé langsgegaan, maar die wilde het lied niet hebben. Platenbaas L.A Reid hoorde haar het lied spelen op een ukulele en dat hielp hem over de streep. Hij bood Meghan een platencontract aan bij Epic Records en een ster was geboren.
Meghan tourt momenteel door Noord-Amerika met haar That Bass-tour. Daarnaast blijft ze nieuwe videoclips uitbrengen voor het album Title, waarvan Dear Future Husband de nieuwste is. Het album kwam op nummer 1 in Amerika, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland en verkocht in de eerste week 238000 keer. Daarnaast werd Meghan’s Title het bestverkopende debuutalbum van een vrouwelijke artiest sinds 2009.
Het album kicked off met een interlude The Best Part. Een beetje zoetsappig gezongen en gelukkig maar kort. We gaan meteen door met All About That Bass, de bestselling hit op het album. Het lied gaat helemaal over zelfacceptatie en dat een beetje extra “bass” prima is, aangezien jongens er ook van houden. Meghan houdt het edgy in dit nummer, met woorden als “booty”, “bass” en de zin: “I’m bringing booty back, go ‘head tell them skinny bitches at”. Het maakte het liedje fun en je moet echt je best doen wil je je beledigd voelen door zo’n vrolijk deuntje. Dear Future Husband ging afgelopen week in première met een videoclip. Hetzelfde vrolijke deuntje als in All About That Bass komt ook in dit liedje terug. Dear Future Husband begint met een ouderwets geluid wat uit een grammofoon lijkt te komen. Daarna lijkt het lied een soort 50s stijl te adopteren. Het past goed bij Meghan’s stijl. Het lied gaat over hoe een toekomstige echtgenoot Meghan moet gaan behandelen. Close Your Eyes is de eerste ballad van het album. De zangkwaliteiten van Meghan komen in dit nummer echt naar voren. Haar ad libs zijn on point en versterken het nummer. Het nummer gaat wederom over zelfacceptatie, maar prachtig verwoord. Meghan laat in het nummer weten dat ze haar geld niet uit gaat geven aan veranderingen aan haar gezicht of lijf en dat iedereen anders moet zijn, dat anders zijn goed is.
In 3am heeft Meghan’s stem iets weg van de reggaevibes die Rihanna ons ook wel eens gaf in de begintijd van haar carrière. Het lijkt niet echt karakteristiek van Meghan om deze stijl te verwerken in haar album, want in eerdere nummers klonk zij heel anders. Ook het sporadisch hiphop-achtige “yup” is nogal misplaatst. Dat Meghan edgy wilt zijn, is duidelijk, maar de reggae-achtige stijl past niet echt bij haar imago en stem. Like I’m Going To Lose You is een ballad waar ook John Legend op te horen is en wat passen die stemmen fantastisch bij elkaar! Dolenthousiast werden we van dit nummer, want niet alleen de tekst is goed, ook de vocalen zijn prachtig. Rustig, met een fijne beat. Een liefdeslied met een goede boodschap: waardeer de persoon met wie je bent. Bang Dem Sticks, een nummer wat evengoed bij Rihanna of Beyoncé zou passen. Het lied gaat over Meghan’s voorliefde voor drummers en bedoeld dus ook de drumstokjes met Bang Dem Sticks (voor de dirty minds). Een nieuwe style wat meer neigt naar R&B dan Pop en een beetje misplaatst in vergelijking met de rest van het album. Maar desalniettemin een vrolijk liedje.
Walkashame heeft diezelfde 50s feel als Dear Future Husband, de tekst maakt het nummer wat meer edgy. Hoewel het lastig te geloven is dat de “brave” Meghan dronken is en zich vergrijpt aan allerlei mannen. Maar alsnog een vrolijk nummer met een gedeelte rap erin (door Meghan zelf). Op het nummer Title zijn de reggae-invloeden weer terug te vinden, maar door de vrolijke deuntjes past het nummer goed op het album. Meghan heeft haar catchy lyrics goed geschreven en ook op dit nummer wordt gerapt door Meghan. Toch adopteert ze af en toe een beetje een andere stijl dan haar eigen, Nicki Minaj invloeden alom. En ook de woorden “ma” en het constante gebruik van “uh” en “yup”, doen eerder denken aan een rapgod dan aan een popprinses. What If I begint als een Disney-achtig liedje en door Meghan’s vocalen ontstijgt het dat wel. Het lied is zoetsappig en gaat over het kussen van een jongen, een hoog tienerliefde-gehalte. En door de tekst een mix tussen Disney en Ed Sheeran. Maar alsnog heeft Meghan het niet over wat slap gekus, maar ook over dat de gozer in kwestie haar niet meteen het bed in praat. Waardoor het nummer dan weer echt op Title past.
Lips Are Movin’ was de opvolger van All About That Bass en terecht. Het nummer is een instant hit en gaat over een man die Meghan’s liefde duidelijk niet waard is. “The Bass” komt in dit nummer terug, aangezien Meghan nogal trots is op de hare. Lips Are Movin’ is een echt, catchy popliedje. No Good For You is Meghan’s advies aan een vriendin die een verkeerde jongen date. In het refrein brengt ze de reggae-invloed terug, maar in de coupletten is het een doordrenkt popliedje. Een mix voor een nieuwe hit en goed op z’n plek op Title. Mr Almost gaat over een jongen die het allemaal nét niet is. Interessant onderwerp, waar Meghan nogal enthousiast over zingt. Zoals Meghan in het lied zingt, “there’s something missing”, dat geldt ook voor het lied. Het blijft een vrolijk lied, goed voor het album, maar een beetje hetzelfde recept als voorgaande nummers. En ook rapper Shy Carter kan het nummer niet volledig uit de saaiheid trekken, want we horen Meghan dan liever zelf rappen.
Het begin van een doo-wopnummer lijkt My Selfish Heart te worden, maar naarmate het liedje speelt lijkt het een vervolg op Mr Almost. Wellicht niet vanwege de tekst, maar wel vanwege de melodie en samenstelling van het nummer. Toch maakt het snelle zingen van Meghan het nummer wel wat interessanter. Het versnellen van de vocalen werkt aanstekelijk voor het nummer en het rappen doorbreekt het “bekende poprecept”. Ook het laatste nummer van Title, Credit, begint als een echt doo-wopnummer en dat blijft het ook wel een beetje. Niet de knallende afsluiter die we hadden verwacht van Title, maar consistent met de rest van de inhoud van het album.
Met dit debuutalbum levert Meghan Trainor een consistent werk af. Maar wat voor imago neemt zij aan? Edgy popprinses die ook rapt of queen of the dorks, die net als Meghan trots zijn op hun bass en corkyness? Dit zal moeten blijken uit haar tweede album. We zijn enthousiast over een aantal nummer zoals de hits All About That Bass en Lips Are Movin’, maar ook Like I’m Going To Lose You and Close Your Eyes. Dat zelfacceptatie een thema is in Meghan’s liedjes hebben we begrepen en daar zijn we het 100% mee eens. Toch is haar stijl niet helemaal duidelijk en lijken de reggae-invloeden ook af en toe een beetje misplaatst. Haar catchphrases zijn cool en ze bedenkt ze zelf, wat ons dan weer heel gelukkig maakt. Ze zingt zoals we met onze vrienden praten en het sporadisch “wait, what?” door haar liedjes heen, getuigt van humor. Een frisse wind is ze zeker, want vaak blijven popprinsesjes, popprinsesjes en Meghan is zeker in staat tot meer dan dat. Het album Title gaat af en toe vervelen door de zoetsappige teksten, waar wij denken dat Meghan veel edgier is dan haar platenlabel toe laat. Maar desalniettemin houden we deze dame in de gaten, want zij wordt ongetwijfeld het nieuwe gezicht van de popmuziek!
Wat vindt jij van Meghan Trainor’s eerste album?
Door: Mitzi Pepers
Geef een reactie