18

mrt

pinkprint
In Lifestyle \ Muziek

Passiescore:

Review: The Pinkprint, Nicki Minaj

Door Redactie

Rapper Nicki Minaj staat morgen met zanger Trey Songz in de Ziggo Dome. Haar derde studioalbum The Pinkprint kwam eind vorig jaar uit. Na Pink Friday en Pink Friday: Roman Reloaded is Nicki terug met een echt rapalbum. Afgelopen zomer kregen we al voorproefjes als Pills ’N Potions en Anaconda. Vooral Anaconda werd een groot succes, mede dankzij de veelbesproken videoclip.

The Pinkprint is goed ontvangen en debuteerde op nummer 2 in de Billboard top 200. Daarnaast werd het album in de eerste week alleen al meer dan 200.000 keer verkocht in de Verenigde Staten. Sinds februari zijn er een half miljoen cd’s in totaal over de toonbank gegaan. Nicki Minaj was in 2012 voor het laatst in Nederland om een album te promoten, maar morgen is de rapdiva dus terug met The Pinkprint Tour.

Het album begint met twee rustige nummers, waarin ook Nicki’s zangkwaliteiten naar voren komen. All Things Go gaat over het verlies van haar neefje en de abortus die ze in haar tienerjaren pleegde. Het nummer is autobiografisch, net als het volgende nummer I Lied, waarin Nicki zingt en rapt over een ruzie in een relatie. De relatie gaat uiteindelijk over, maar Nicki wil door dit nummer toch laten weten dat de relatie belangrijk voor haar was en meestal ook goed. Na deze nummers komt het semi-rustige nummer The Crying Game met Jessie Ware die de vocals voor haar rekening neemt. Ook deze song gaat over een relatie waarbij Nicki zélf fysiek geweld gebruikte, wat ze wijdt aan haar karakter. The Crying Game is het duwen en trekken tussen een stel tijdens ruzies, waarbij mensen elkaar soms moedwillig pijn doen.

pinkprinttour

Get  On Your Knees, waarop Ariana Grande de vocals verzorgt, gaat – zoals we wel van Nicki Minaj gewend zijn – over seks. Het nummer is rustiger dan het drukke Anaconda en gaat niet slechts over de daad zelf. “You gotta beg for it, beg for it”, oftewel de dames spelen graag de baas over hun mannen en willen hem graag ‘on all fours’, oftewel op handen en knieën. Daarna komt Feeling Myself met Beyoncé. Het nummer dat volledig gewijd is aan self empowerment, waarbij de vrouw dus prima voor zichzelf kan zorgen. Met Queen Bey op een plaat kan natuurlijk weinig misgaan, zoals ze inmiddels zelf ook weet. Zo zingt Beyoncé in het lied: “Male or female it makes no difference, I stop the world, world stop!” Drie seconden later mag de wereld weer verder draaien van Beyoncé. Met Only zijn we weer terug bij het seksonderwerp, waar Nicki klaarblijkelijk zo van houdt. “I never f*cked Wayne, I never f*cked Drake”, is de eerste zin. Nou, is dat ook meteen uit de wereld geholpen. Het nummer is een samenwerking van het Young Money Cash Money-label, waar Lil’ Wayne, Drake, Nicki Minaj en Chris Brown bij zitten.

Want Some More is Nicki’s manier om de wereld te laten zien dat ze de beste vrouwelijke rapper van de wereld is. En dat niemand die titel van haar hoeft af te pakken. Zo laat ze even weten dat Eminem op haar eerste album stond en wie heeft dat nou nog meer? En dat Kanye West zei dat ze de beste vrouwelijke rapper van dit moment was. We hoeven hier niet tegen in te gaan, want dan willen we “some more”. Hierna komt de zomerhit Anaconda voorbij. You either love it or hate it, maar de hit Baby Got Back kan niet meer zonder Anaconda en andersom. De clip is een ander verhaal, maar we kunnen in ieder geval stellen dat Nicki érg dol is op haar kont. The Night Is Still Young is het party-anthem van The Pinkprint. Het nummer gaat over een avond in de club waarin werkelijk alles perfect is. Er is veel drank, we zien er ‘fresh’ uit en we ontmoeten een jongen die vrienden heeft voor al onze vriendinnen, dus niemand is die avond alleen. “The night is still young and so are we”, zingt Nicki overtuigend.

nickiminaj

Pills ‘N Potions is alweer een nummer over een relatie die is afgelopen en over het feit dat Nicki boos is, maar nog steeds van haar ex houdt. “Pills and potions, we’re overdosing”, maakt duidelijk dat in deze relatie middelen zijn misbruikt. Dit thema wordt doorgevoerd in het laatste nummer van het album, Bed Of Lies met Skylar Grey die voor de vocals zorgt. Hierin wordt ook duidelijk dat de relatie die een consistente lijn door het album vormt, geen stand heeft gehouden. “Do you ever think of me when you lie […] in your bed of lies?” Het is duidelijk dat er iets echt mis is gegaan in de relatie. Maar toch stelt het nummer voor dat Nicki nog eens gebeld wordt over wat er nu misging in de relatie. Met dit nummer eindigt The Pinkprint.

Het album is consistent in de opbouw van beats, refreinen en coupletten. Nicki’s raps zijn on fleek en het album is heel anders dan haar eerdere werk. Het is meer edgy en cool dan Pink Friday: Roman Reloaded en fans zeggen dat ze in dit album de Nicki herkennen uit haar mixtape-tijd. Door de vele ballad-achtige nummers op het album gaat het soms vervelen. De autobiografische verhalen die Nicki in haar liedjes vertelt, scheppen een band met de rapper/zangeres. Maar we missen de échte hit. Anaconda kwam misschien in de buurt, maar werd al snel afgeschreven als een ‘fout’ nummer (net als het nummer waarvan het gesampled is, trouwens). Feeling Myself met Beyoncé is een echte hitkanshebber, maar door de teksten waarschijnlijk niet geschikt voor de radio, net als Only. Nicki is hiermee terug in de urban-/rapscène, maar nog niet volledig terug in de hitlijsten.

pinkprint

Wat is jouw favoriete nummer van The Pinkprint?

Door: Mitzi Pepers

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Je mag gebruik maken van deze HTML tags en attributen: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Copyright pending. All rights reserved.