Mijn herinnering aan een sportdag van vroeger is er eentje van teleurstelling. Na een aantal rondjes rennen over de atletiekbaan liep ik met de tong op mijn schoenen. Maar er was hoop: op de 100 meter eindigde ik altijd bij de snelste 3 en het was niet ondenkbaar dat ik zelfs de eerste plek in de wacht sleepte. Waarom is de één meer een duurloper en blinkt de ander uit in sprinten? Ik zocht het voor je uit.

Hoe graag ik ook net als de andere kinderen een uur lang als een gek rondjes wilde rennen over de atletiekbaan: het zat er gewoon niet in. Ik ben duidelijk meer iemand voor de korte sprintafstanden. Laat dit nou minder te maken hebben met conditie en uithoudingsvermogen dan ik altijd heb gedacht.

Verschil in spiervezels
Het verschil tussen duurlopers en sprinters zit hem vooral in de verschillende spiervezels van deze twee sporters. Onze spieren zijn opgebouwd uit langzame vezels (rode)  en snelle vezels (witte). We hebben ook spiervezels – intermediaire spiervezels – die door training óf langzaam óf snel kunnen worden. Elk mens heeft van nature een bepaalde verhouding tussen deze spiervezels. Witte, snelle vezels zijn voor korte, explosieve inspanningen. Dus een sprinter heeft naar verhouding meer witte spiervezels. De rode of langzame vezels kunnen minder snel en sterk samenspannen en hebben meer tijd nodig voor de warming-up. Duurlopers met meer rode spiervezels houden de inspanning dus langer vol.

Verwijt jezelf nou dus nooit meer dat je niet genoeg conditie of een gebrek aan uithoudingsvermogen hebt als je geen hoog presterende duurloper bent. Geef gewoon je spiervezels de schuld.

En mocht je als geboren sprinter de droom hebben om duurloper te worden, dan is er geen man overboord. Daarvoor is ons lichaam uitgerust met de intermediaire spiervezels die je kunt trainen. Een sprinter kan best aan duursport doen, alleen kost het meer tijd dan voor iemand die al van nature veel rode spiervezels heeft. Omgekeerd, een duurloper die zijn sprint wil trainen, is lastiger. Duurloop is voor een lichaam namelijk makkelijker te trainen.

Mijn sportdagen waren achteraf gezien helemaal niet zo erg. Met verspringen en polsstokhoogspringen kon ik mijn hart ophalen!

Liefs,
Iris