29
apr
We worden allemaal ouder. En steeds meer ga ik beseffen dat mensen in je directe omgeving je ontvallen. Een paar weken geleden op een congres sprak ik met Joyce die net haar vader en schoonvader was verloren. Ze gaf me als tip mee om, nu je ouders nog hebt, veel tijd met hen door te brengen, want deze tijd krijg je nooit meer terug.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het best lastig vind om over de dood na te denken en te praten. Maar nu ik rond mijn veertigste zit, heb ik steeds vaker dat mensen in mijn omgeving overlijden. Zoals ook een paar weken geleden een oom. Da komt het wel akelig dichtbij. En ik ben al niet zo goed in afscheid nemen. Ook met mijn gezondheid zat en zit het niet zo lekker de laatste tijd. Eigenlijk besef ik nu maar al te goed dat je alles uit het leven moet halen en wil ik vooral leuke dingen doen. “Het kan zo over zijn”, live love to the max zoals Diggy Dex dit beschrijft.
Herinneringen
Begraven worden is een beetje uit de tijd. Eigenlijk ben ik best een beetje katholiek opgevoed en vroeger vond ik het fijn om naar het kerkhof te gaan om mijn opa en oma te herdenken. Ik ben zelfs nog een tijdje misdienaar geweest in de kerk. Het maakte heel veel indruk toen ik uitvaarten begeleide. Daar kreeg ik nachtmerries van en ik ben ermee gestopt. Steeds meer mensen worden gecremeerd en laten hun as uitstrooien of bewaren het in urnen. Ook kun je een mini urn bewaren en een mooi plekje geven op een kastje in je huis. Zo heb je altijd een plekje om deze persoon te gedenken.
Foto
Een andere persoonlijke herinnering is een sieraad met een herinnering aan de persoon. Een mooi collier, een hangertje, iets bijdragen van de persoon geeft ook de kans om iemand dichtbij je te hebben. Zelf vind ik het mooi om een plekje in mijn huis te hebben waar ik foto’s neerzet van belangrijke personen in mijn leven. Als ik thuis ben, kan ik er uren naar kijken. Zo heeft iedereen een eigen manier om herinneringen te maken en te bewaren. Wat is jouw favoriet?
Geef een reactie